Research article: Strategies to improve the ability of air defense quick reaction combat units to deal with future air threats.

Document Type : research Artichel

Authors

1 PhD in Strategic Military Management, National Defense Strategic Studies and Research University and Research Institute and lecturer at Khatam-Al-Anbia University (pbuh);

2 Assistant professor, member of the academic faculty of Khatam Al-Anbia University of Air Defense (PBUH).

Abstract

 
Abstract
Abstract Today's battles show that air defense units, which are designed as classic units to deal with air attacks, will face challenges in dealing with all kinds of air attacks, and against air attacks, the existence of air defense units Quick reaction as a complement to fixed air defense groups is essential, and improving the capabilities of the aforementioned combat units is of great importance, and not paying attention to it will cause serious damage in the event of a conflict with the enemy in future wars. The aim of the current research is to "explain the ways to improve the combat power of air defense quick reaction units to deal with future air threats". This research is using a descriptive method with a mixed approach. The required data were obtained from library and field methods of questionnaire collection and reliability using "Cronbach's alpha" of 88%, and to ensure the significance of the response of the statistical population, the chi-square test was used at a confidence level of 95% and an error of 0.05. The statistical population includes 200 senior officers, deputies and commanders of rapid response units, and the sample size was calculated using Cochran's formula to be 132 people. The result of the research shows that the trained manpower, who are physically and mentally ready and expert in terms of expertise, and the appropriate and up-to-date equipment of various types of UAVs, radar systems and mobile ground-to-air systems, improve the power of the response units. They quickly become air defenses.
 
 
 

Keywords

References

  1. آشتیانی، محمدرضا (1390)، تبیین مؤلفه­های نظری عوامل غیر فیزیکی تأثیرگذار بر توان رزم، فصلنامه راهبرد دفاعی، شماره 32، ص 69.
  2. آقابالازاده، علی‌اصغر (1391)، تبیین دکترین پدافند هوایی ناهمتراز، معاونت طرح و برنامه آجا، تهران.
  3. احمدیان، علی‌اکبر، پور صادق، ناصر و شریفان، محمد اسماعیل، (1397)، راهبردهای توسعه بهره‌گیری از پهپاد در افزایش توان رزم نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران، فصلنامه مطالعات دفاعی راهبردی، سال شانزدهم شماره 72، تابستان، صص 176-132.
  4. امیری، مقصود و عظیمی، پرهام، زندیه، مصطفی و هادی نژاد، فرهاد، (1395)، بهینه‌سازی قابلیت اطمینان تجهیزات‌ و‌ تسلیحات نظامی ‌با ‌رویکرد ترکیبی شبیه­سازی ‌و‌ الگوریتم­های ‌فرا ابتکاری، فصلنامه مدیریت نظامی، سال 16، شماره 4، زمستان، صص 125-164.
  5. بورماگلو، سرهات و ساریتاس، اوزکان، (2016)، تغییر ویژگی­های جنگ و آینده تحقیق و توسعه نظامی، مسکو، روسیه، دانشگاه ملی تحقیقات.
  6. بی‌نا، الگوی تسلیحاتی زمین به هوای پدافند هوایی، (1393)، تهران، ستاد نیروی پدافند هوایی.
  7. چشک، کریم و مرادی، غلامعلی، (1400)، شناسایی و بررسی مؤلفه‌های اثرگذار بر قدرت تحرک نیروهای واکنش سریع زمینی، فصلنامه مدیریت نظامی، سال 21، شماره 1، صص 162-137.
  8. رستمی، محمود (1386)، فرهنگ واژه‎های نظامی، تهران، نشر ایران سبز.
  9. رضایی، محمدتقی (1392). ارتقای عملکرد یگان‌های واکنش سریع قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیاء (ص) (مطالعه‌ی مورد کاوی در گروه‌ واکنش سریع شهید ستاری تهران)، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دافوس آجا.
  10. رضایی، قاسم و صیدال، فعال (1394). بررسی ویژگی و کارکردهای یگان واکنش سریع در ارتقای توان و آمادگی عملیاتی فرماندهی مرزبانی ناجا، دانشگاه علوم انتظامی امین، پژوهش‌نامه مطالعات مرزی، سال سوم، شماره چهارم.
  11. زارعی متین، حسن، (1391)، مدیریت رفتار سازمانی پیشرفته، چاپ چهارم، تهران: آگه
  12. سیکورسکی، کازیمیرز، (2007)، اجزاء توان رزم تمرکز نظامی مدرن، چک، فصلنامۀ مطالعات نظامی اسلاویک.
  13. شاملو، رضا و غفاری، بهزاد (1400)، ویژگی­های سامانه­های فرماندهی و کنترل تاکتیکی در مدیریت صحنه نبرد، سیزدهمین همایش ملی فرماندهی و کنترل، تهران: پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات
  14. غفاری، بهزاد، (1393)، ارائه الگوی مناسب یگان پدافند هوایی واکنش سریع قرارگاه پدافند هوایی خاتم­الانبیاء (ص) جهت مقابله با تهاجمات هوایی و نیروهای فرا منطقه‌ای، طرح پژوهشی، مرکز مطالعات نپاجا.
  15. غفاری، بهزاد، (1396)، رساله دکتری با عنوان «ارائه الگوی ارتقای توان رزم قرارگاه پدافند هوایی کشور»، تهران: دانشگاه عالی دفاع ملی، دانشکده دفاع ملی.
  16. فرج پور، عبدالحسین، (1389)، جنگ­های نامنظم، تهران: انتشارات دانشگاه فرماندهی و ستاد آجا.
  17. مدنی، سید مصطفی و آبسلان، محمد (1394)، تأثیر رهبری تحول­آفرین بر ارتقای توان رزم در یک سازمان دفاعی، فصلنامه مدیریت نظامی، تهران، انتشارت دانشگاه افسری امام علی (ع)، شماره 59
  18. منطقی، منوچهر، (1380)، بررسی پدافند هوایی و نقش آن در قرن بیست و یکم، تهران: وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح.
  19. نصیرپور، غلامرضا و شاملو، رضا، (1398)، ارتقای توان رزم گردان­های زمین به هوای قرارگاه پدافند هوایی خاتم­الانبیاء (ص) آجا، فصلنامه علوم و فنون نظامی، سال پانزدهم، شماره 50، زمستان، صص 106-87..
  20. نقوی آزاد، عماد، (1400)، ارتقای بهره‎وری کارکنان گردان‎های زمین به ‎هوای نیروی پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، تهران: دانشگاه فرماندهی و ستاد، ص 103.
  21. نوروزی، محمدتقی، (1385)، فرهنگ دفاعی-امنیتی، تهران: مرکز مطالعات پژوهش‌های مدیریت.

 

ب. منابع انگلیسی

  1. https://en.wikipedia.org/wiki/Directed energyweapon
  2. QRF/RRF Pamphlet. May 2010
  3. JOINT VISION 2010- J. Dunlap
  4. John Matsumura, Randall Steeb, John Gordon IV, Thomas J. Herbert, Russell W.Glenn, Paul S. Steinberg, (2003), “Lightning Over Water:Sharpening America's
  5. Light Forces for Rapid Reaction Missions, RAND corporation.
  6. Phillip E. Pace,2009, Detecting and Classifying Low Probability of Intercept Radar, Artech House,Norwoo, PP48-67
  7. US-joint vision 2020 joint chiefs of staff 2000
Defence Studies
Volume 20, Issue 79
December 2022
Pages 140-175

Files

Share

How to cite

Statistics