الف. منابع فارسی
1. امام خامنه‌ای(مدظله العالی)، مجموعه بیانات. قابل‌دسترسی در: WWW.Khamenei.ir
2. آجورلو، محمدجعفر، سیدیحیی صفوی و محمدرضا کفاش جمشید، (1396)، افزایش قدرت منطقه‌ای ترکیه و پیامدهای امنیتی آن بر منافع ملی ایران در شرق مدیترانه در مقطع زمانی 2002 تا 2014م، فصلنامه بین‌المللی ژئوپلیتیک، دوره 13، شماره 46.
3. احمدی، حمید و فاطمه حاتم‌آبادی فراهانی، (1390)، سیاست داخلی و خارجی ترکیه از دیدگاه حزب عدالت و توسعه، دانشنامه حقوق و سیاست، دوره 7، شماره 15.
4. ارغوانی پیرسلامی، فریبرز، سیدجواد صالحی و امیر ایمانی، (1396)، مؤلفه‌های ثبات و تهدید درروند دموکراسی ترکیه: ریشه‌یابی الگوی نوسانی دموکراتیک، فصلنامه پژوهش‌های راهبردی سیاست، سال ششم، شماره 22.
5. اسماعیلی، بشیر، محمد زارع‌زاده و محمد فلاح، (1395)، افول و زوال مدل ترکیه در خاورمیانه، فصلنامه تحقیقات سیاسی بین‌المللی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا، دوره 8، شماره 28.
6. افتخاری، اصغر، (1391)، بیداری اسلامی در نظر و عمل، تهران، دانشگاه امام صادق(علیه‌السلام).
7. افتخاری، اصغر، (1387)، قدرت نرم و سرمایه اجتماعی، تهران، انتشارات دانشگاه امام صادق(علیه‌السلام)
8. اقبال، اسماعیل، (1393)، تحلیل مؤلفه‌های قدرت نرم ترکیه (2002 تا 2012)، مطالعات قدرت نرم، شماره 11.
9. اکبری، نورالدین، (1387)، قدرت‌یابی اسلام‌گرایان در ترکیه و تأثیر آن بر روابط این کشور با ج.ا.ایران (2007-2002)، فصلنامه رهیافت‌های سیاسی و بین‌المللی، شماره 15.
10. امیدی، علی و فاطمه رضایی، (1390)، عثمانی‌گرایی جدید در سیاست خارجی ترکیه: شاخص‌ها و پیامدهای آن در خاورمیانه، فصلنامه روابط خارجی، سال سوم، شماره 11.
11. ببری، نیکنام، مجید عباسی و محمد مغنی، (1393)، سیاست خارجی ترکیه و بیداری اسلامی: مطالعه موردی تحولات مصر و تونس، جستارهای سیاسی معاصر، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال پنجم، شماره 1.
12. پارساپور، روزبه (1391)، «کنفدراسیون عربی، تهدیدی جدی جهت اشغال بحرین»، ماهنامه پیام انقلاب، شماره 57.
13. پورابراهیم، ناصر، (1393)، سیاست‌های جدید ترکیه در خاورمیانه، فصلنامه سیاست خارجی، سال بیست‌و‌هشتم، شماره 1.
14. خزایی، سعید، (1389)، جزوه درسی روش‌های آینده‌پژوهی، تهران: دانشگاه عالی دفاع ملی.
15. خزایی، سعید، (1390)، خیزش‌های مردمی کشورهای خاورمیانه از منظر علم آینده‌پژوهی، گاهنامه نمای راهبردی مرکز تحقیقات راهبردی دفاعی، سال نهم، شماره ششم.
16. داوداوغلو، احمد، (1391)، عمق راهبردی موقعیت ترکیه درصحنه بین‌المللی، ترجمه محمدحسین نوحی‌نژاد ممقانی، تهران: نشر امیرکبیر.
17. رسولی ثانی‌آبادی، الهام، (1392)، بررسی تحولات انقلابی کشورهای عربی از منظر لیبرالیسم، سازه‌انگاری ونظریه انتقادی روابط بین‌الملل، فصلنامه روابط خارجی، سال پنجم، شماره دوم.
18. شیرودی، مرتضی، (1388)، انقلاب اسلامی و بیداری اسلامی: تأثیرگذاری نمونه‌ها، فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات انقلاب اسلامی، سال پنجم. شماره 16.
19. صبوحی، مهدی و رحمت حاجی میشه، (1392)، بررسی مقایسه‌ای رویکرد ایران و ترکیه در قبال تحولات عربی: بررسی موردی تونس، مصر و لیبی، فصلنامه روابط خارجی، سال پنجم، شماره چهارم.
20. عباسی اشلقی، مجید، (1383)، تحلیل امنیت در پارادایم‌های حاکم بر روابط بین‌الملل، فصلنامه مطالعات راهبردی، شماره 25.
21. علی‌حسینی، علی، علیرضا آقاحسینی و حسین عربیان، (1396)، نقش تحولات فکری رهبران حزب عدالت و توسعه در کنش‌های راهبردی ترکیه (تحلیل سازه‌انگارانه)، فصلنامه تحقیقات سیاسی و بین‌المللی دانشگاه آزاد شهرضا، شماره 31.
22. فرجی، یوسف، (1387)، تئوری اقتصاد خرد، تهران: شرکت چاپ و نشر بازرگانی وابسته به مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های انسانی.
23. قدسی، امیر (1391)، تحولات ژئوپلیتیک خاورمیانه و تقابل استراتژی‌ها، فصلنامه مطالعات بیداری اسلامی، شماره یک.
24. قیصری، نورالله، (1393)، مکاتب امنیتی؛ نقدهای موجود و ضرورت طرح نگرشی نوین، فصلنامه آفاق امنیت، سال هفتم، شماره بیست ودوم، بهار.
25. مرادیان، محسن، (1385)، برآورد استراتژیک ترکیه: سرزمینی، دفاعی، اقتصادی، اجتماعی، تهران: مؤسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر.
26. مسعودنیا، حسین و مسعود رضایی، (1394)، اثرگذاری بیداری اسلامی خاورمیانه عربی بر روابط بین‌الملل، مطالعات انقلاب اسلامی، سال دوازدهم شماره 40.
27. موسوی، سیدحافظ، کیهان برزگر، سیدعبدالعلی قوام و مهدی ذاکریان، (1395)، تأثیر تحولات جهان عرب بر سیاست منطقه‌ای ایران و ترکیه، فصلنامه ژئوپلیتیک، سال دوازدهم، شماره اول، بهار.
28. نورالدین، محمد، (1383)، ترکیه به کدام سو؟ حزب عدالت و توسعه در قدرت، فصلنامه مطالعات خاورمیانه، ترجمه عبدالرضا همدانی، شماره 1.
29. هینه بوش، ریموند و انوشیروان احتشامی، (1390)، سیاست خارجی کشورهای خاورمیانه، ترجمه رحمن قهرمان پور، تهران: دانشگاه امام صادق(علیه‌السلام).
30. یــاووز، هاکــان، (1389)، سکولاریســم و دموکراســی اســلامی در ترکیــه، ترجمــه احمــد عزیزی، تهران: نشر نی.
Aloudah, Haitham Saad, (2016), Understanding the Sources of Turkish Foreign Policy Change toward the Middle East during the Justice and Development Party (AKP) era: An Empirical Examination Empirical Examination, Thesis for the degree of Doctor of Philosophy in Politics, May 2016 University of Exeter.
2. Dal, Emel parlar and Ersen, Emre, (2014), Reassessing the “Turkish Model” in the Post-Cold War Era: A Role Theory Perspective, Turkish Studies, Vol. 15, No. 2.
Duran, B. & Yilmaz, N, (2011), Whose Model? Which Turkey? Foreign Policy, Available at: <http://mideast.foreignpolicy.com/Posts/2011/02/08/>
Khalifa, Mahmoud, (2017), Turkish Foreign Policy in the Middle East After Arab Spring, International Relations and Diplomacy, Vol. 5, No.2.
Nasr, Vali, (October 18, 2006), The Shia Revival: How Conflicts within Islam Will Shape the Future, the Voice for Ethnic Carnegie Council for Ethics in International Affairs.
Perthes, Volker, (2010), Turkey’s Role in the Middle East: An Outsider’s Perspective, Insight Turkey, No 4, Vol. 12, October-December.
Robins, Philip, (2007), Turkish Foreign Policy since 2002: Between a Post Islamist Government and a Kemalist State, International Affairs, Vol 83.
Snyder, Jack, (2011), Theory Relations International of Invention, Foundation Rockefeller, New York Press University Columbia.
)